Masuma dam picknickplaats, hwange NP, Zimbabwe
Crowned cranes
Green mamba
Wandelende tak
The painted dog conservation
7 wilde honden, 3 volwassen en 4 welpen
Wat een enorme luxe om wakker te worden bij je eigen prive waterhole. De olifantn zijn allemaal weg en de nijlpaarden zijn weer terug. Op een paar kudu’s na is het rustig. Om 6u gaat het hek open voor andere bezoekers. 2 auto’s komen van kampula. Ook zij hebben de leeuw gehoord maar niet gezien.
Edward heeft de donky aangestoken en ik neem nog maar een warme douche. Om 8u gaan we rijden en stoppen bij shumba. Mooie waterplas met kleine, nieuwe hide maar wel 500m van de kampeerplek dus moet je altijd de auto pakken. Geen beesten maar wel 4 prachtige gekroonde kraanvogels. We rijden verder en komen op de 75km lange asfaltweg zonder asfalt. De weg is ver vergaan en het gaat langzaam. We zien enkele olifanten. We moeten remmen voor een joekel die op de weg staat en verderop moeten we weer stoppen voor een kleine schildpad die oversteekt. We kijken bij bijna alle waterholes onderweg en dat zijn er veel, ook de natuurlijke poelen staan vol en de kunstmatig zijn door de regen extra groot. Weinig dieren. We komen ook maar 1 (safari)auto tegen en die rijdt door. Bij main camp kijken we op de lege, niet bijzondere camping en stoppen we in de schaduw van een boom voor joghurt. Ziet gerard ineens een slang op de stam van de boom. Een groene mamba, giftig.
Om 12.30u zijn we bij de painted dog conservation. Ze zijn makkelijk te vinden net buiten het park. De professionaliteit verrast ons aangenaam. In een grote hal wordt het verhaal van painted dog eyespot verteld met beeld en foto materiaal. Needless to say dat de hele roedel als gevolg van menselijk handelen uitgeroeid is. Ouders doodgeschoten. Pups verhongerd. Ook stropen met strikken is een mega probleem. Alles gaat kapot. De conservation probeert veel voorlichting te geven en we zien een bus van schoolkinderen die 4 dagen in de bush camp blijven. In een afgesloten stuk met een loopbrug van 800m eroverheen zit momenteel 1 teef. Daarnaast hebben ze nog 2 andere honden in de opvang maar die zien we niet. Om 14u gaan we naar het guesthouse waar we vanacht slapen. We kunnen onze was inleveren en dat is feest. We douwen de 10kg bovenlader 2x vol. Eindelijk alles weer fris en schoon. Een handwasje kan wel maar is toch behelpen.
Om 16u komt de hoofd tracker genaamd jealouse ons halen om met peilzender de wilde honden te gaan zoeken. Onze entree passen zijn nog geldig en de jongens bij de slagboom herkennen ons nog ook al zijn ze behoorlijk aangeschoten. Bij main camp moeten we een gewapende parkguard ophalen. Ak47 kalasnikov gaat mee op de achterbank. We hobbelen een heel eind door het park zonder dieren te zien. Dan hoort jealous de piep en de honden komen dichter bij. We wachten, en wachten en wachten. Het is lekker warm in de stokoude landrover defender en we hebben hordes vliegen en horsels in de auto. Naast mijn hoofd zit een piepklein spinnetje maar hij weet zonder net een horsel te pakken. Tja, veel anders is er niet te zien, of toch naast de auto een wandelende tak! Maar voor ik een foto kan maken, en uitstappen is nu geloof is geen optie, gaan we er als een speer vandoor naar een ander pad. En daar op de weg liggen de wilde honden. Wat een plaatjes. Ik tel er 7, 3 volwassenen en 4 redelijk grote pups maar het moeten er in totaal 9 geweest zijn. Een aantal hebben een collar om ze uit te pijlen maar ze geven ook enige bescherming tegen de dodelijke strikken. De honden blijven nog even op de weg. 2 pups komen samen heel nieusgierig naar de auto toe. Dan gaan ze naar het kleine plasje naast de weg. Wij gaan dwars door de vegetatie en kunnen ze nog heel even zien voor ze in de bossen verdwijnen. Het wordt al donker en uiteindelijk zijn we pas om 20u terug. Macaronie wordt het dus niet meer. Dan maar een bonensalade en brood met gehakt, champignons en ui. Gerard heeft namelijk mayonaise gezien. De koelkast staat vol eten en drinken en we mogen pakken wat we willen. Om 21u stop een auto die nog een gast afgooit en heel veel boodschappen. Ze kan meteen aanschuiven. Het is esther die 10 jaar in zimbabwe gewoond heeft. Ze heeft zich jaren voor de honden ingezet en voor haar dokteraal de cheetah populatie in in zimbabwe in kaart gebracht. Haar aanbevelingen vielen niet zo goed bij de regering. Na de dood van leeuw cecil moesten alle buitenlandse onderzoekers het land uit want die zagen en wisten veel te veel. O.a. hoe de dieren uit de nationale parken illegaal verhandeld worden naar onze grote vrienden in china. En hoe hard de populaties achteruit hollen door stropen en illegale jacht. Zo zijn er nog maar 150 cheetah’s over van de 1500 enkele jaren eerder. Van de wilde honden is nog maar 1% over. Lang leve de mens!
Ik had al een heel negatief beeld over het voortbestaan van wilde dieren, natuur en vissen nu blijkt dat ook Dr esther van der meer op basis van wetenschappelijk onderzoek deze mening deelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten