Senyati camp, Kasane, botswana
Ma’s verjaardag
Lesoma valley
Pandamatenga grensovergang
Sable antilope
Roan antilope
14 giraffen
Sinamatella uitzicht en zonsondergang
We worden gewekt door een baboon die de vuilnisbak bij de buren aan het legtrekken is. De vuilnisbakken hangen boven de grond, maar dit exemplaar is zo groot dat hij er makkelijk bij kan.
Vanacht heeft het weer geregend. We zetten de auto in het zonnetje zodat de tent kan drogen. Dan gaan we de watertank van 50 liter vullen. We spoelen hem uiteraard eerst door. Het leidingwater hier ziet er goed uit. Drinken zou ik het niet maar voor de afwas is het prima. Omdat we ook nog steeds warm water hebben van de donky toch maar even een douche. Om 8u gaan we rijden. Op advies van Mario rijden we door de lesoma vallei, een prachtig stukje natuur. Eigenlijk is het een stukje niemandsland op de grens met zimbabwe. Er zijn 2 wegen vlak naast elkaar met af en toe een paaltje ertussen. De goede weg is van zimbabwe. Daar mogen we niet op. De slechte weg met kuilen, plassen en modder is van botswana. We glibberen en glijden en de klodders modder vliegen in het rond. De weg begint naast senyatie en slingert 14km tot vlak naast de grensovergang van zimbabwe waar alle vrachtwagens staan te wachen. De vallei is heel groen en er is veel leven. Heel veel bokkies en ongelovelijk veel roofvogels, gieren en kariboes. We zien ook luipaard poten. Vanacht heeft gerard veel wahoes gehoord. De weg eindigt vlak naast Mario’s garage. Dus we komen weer langs de Engen waar de banden opgepompt kunnen worden. Dan ga ik toch nog maar wat blikjes cola & fanta, chips en koekjes halen voor de grensovergang te bespoedigen. Had zoiets gelezen op internet. Eerst scoor ik bij ali een boodschappentas en grote paraplu voor 50 pula. Dan rijden we de 98km naar de grens. Eerst botswana uit. We zijn de eerste en gisteren hadden ze maar 1 auto! Dan naar zimbabwe. Ze zijn erg vriendelijk. We kopen 2 visa voor 30 usd per stuk en betalen 50 dollar voor de auto. We hoeven niet naar het andere gebouwtje want de douanier komt gewoon naar ons toe. Dit is de beste en snelste overgang ooit! Dan komt de voorzichtige vraag: what did you bring us. Nou, fris, chips, koekjes en 2 blikken spagetti in tomatensaus. Ze zijn er heel blij mee en iedereen komt ons uitzwaaien. We rijden verder naar hwange. De weg is rood met veel losse stenen en grote plassen. Hier heeft het pas ook lekker geregend. We zien 5 sable antilopen. Gaaf, want die hadden we nog niet gezien. Helaas zijn ze erg schichtig en rennen meteen weg. Niet gek op 10km van the hunting office. Na een uur komen we bij de ingang van het park en worden erg vriendelijk ontvangen door Matthew. Betalen moeten we bij robins camp dus dat wordt onze volgende stop. Hier wordt volop gewerkt. Het lijkt wel een bouwput en zo klinkt het ook. We melden ons bij de receptie om te betalen. Er staat een stel dat net aankomt en 3 gasten die klagen dat ze nog geen beest gezien hebben. De campsite van robins is south gate 2 in het kwadraat. Er is niemand. Wat een trosteloze bedoeling. Het sanitair is vervallen, maar goed ze zijn dus met 50 man bezig om in iedergeval de huisjes op te knappen. We vluchten. Eerst maar langs little tom. Een lekkere plas water maar geen beesten. Die kunnen nu overal drinken want overal zijn plassen. Door naar big tom. Hier is een hide aan een enorme natuurlijke poel. De kunstmatige waterbak is echter heel klein. We komen de Australiër en zijn vriendin tegen. Ze zijn naar manapools geweest en hebben 2 van de 4 dagen wilde honden gezien. Ook vertellen ze dat alle roadblocks zijn opgeheven. Alleen nog grote steden in en uit. Ze waren bij familie in harare toen de staatsgreep plaats vond en iedereen was blij. Zelf hebben ze een farm in Australië met 60 paarden waarmee ze hikes organiseren. Na joghurt met verse appel en bananen en een mango rijden we door. We zien wat leven onderweg. Zebra’s, bokkies, 3 kudu’s, een paar zwijntjes, een groepje roan antilopen en dan 14 giraffen. De roan antilopen hebben we deze reis ook nog niet gezien dus dat is gaaf en 14 giraffen is altijd leuk. Volgende stop is deteema dam. Hier hadden we wel willen kamperen maar er was al een boeking. We gaan buurten en krijgen de tip om naar masuma dam te gaan. Dat zou de plek zijn waar veel olifanten komen. Bij deteema zien we veel bokkies en baboons. We willen niet terug naar robins camp dus door naar sinamatella en dat blijkt toch nog een eind, 50 km over hele slechte weg met losse stenen, kuilen, waterplassen. Het achterspatbord gaat ervan los.
We komen met piepende bandjes om 18.05u aan. Gelukkig is de slagboom nog open. Het hek is open van 6 tot 18u. We kunnen zonder probleem van campsite wisselen. Op sinamatella staat ook niemand! Het camp ligt op een berg en je hebt een geweldig uitzicht over de vallei beneden. Er is een grote strook groen gras, dan verschillende natuurlijke poelen en een stuk rivier en dan beginnen de lage bomen. In principe kun je nog goed tussen de bomen en struiken doorkijken maar we zien geen enkel dier. We kiezen de plek met het mooiste uitzicht en zijn precies op tijd om een toast uit te brengen op ma’s verjaardag bij de ondergaande zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten