Zaterdag 21 oktober 2017
Vorig jaar hebben wij ook gekampeerd bij Gecko Greek. Het was toen ook onze 1e nacht in het tentje. Het waaide die nacht heel erg en was verschrikkelijk koud. We hebben toen bijna niet geslapen. Nu beviel onze eerste nacht veel beter. Het waaide niet en het was ook niet heel koud. Vanuit ons daktentje zien we de zon opkomen. De rotstberg voor ons wordt prachtig verlicht. We drinken op ons gemak koffie en genieten van alle luxe. Drinkwater, waterkoker, schommelbank, geen baboons. Ik ga een half uurtje trainen naast het zwembadje en spring er vervolgens in. Het water is heel koud. We reorganiseren weer spullen in de auto en gaan pas laat rijden in de veronderstelling dat namaqua national park niet zo heel ver weg is. Eerst moeten we weer boodschappen doen in Clanwilliam. We halen weer de nodige waterflessen van 5 liter. Als we doorrijden zien we het meer waar vorig jaar iemand aan het wakeboarden was. De boot ligt nu aan de oever.
Bij de voorbereiding vond ik namaqua heel onduidelijk. Ik dacht dat ik bij de hoofdingang wel een campingplek kon huren. Maar we vinden de hoofdingang niet en volgens tracks for Africa moeten we van de snelweg af. Je kunt het hier ook niet even vragen want er is in geen velde of wegen iemand te zien. We rijden kilometers over gravel in de richting van hondeklipbaai. Ik denk dat de campings daar zijn. Maar dan komen we bij een ingang van namaqua. Moeten zelf het hek open doen. Er is niemand. Wij het park in en zien meteen hertjes. We rijden weer een uur en komen ineens in heel diep zand. De banden moeten leeg anders komen we vast te zitten. Het stormt hier. We gaan wel richting kust maar nu richting spoegrivier mouth. Er blijkt daar geen camping maar een archeologische site. Prachtige rotsen met holen waar je niet mag kamperen. Maar het is 18.30u. De zon gaat zo onder en we hebben niet echt veel keus. Dus gaan we zo veel mogelijk uit de wind staan en bouwen ons tentje op. We maken maar geen vuurtje om geen schade aan de plek aan te richten. De mieren en wespen zijn heel opdringerig dus zitten en eten we in de auto. De macaronie warmen we op met de gasfles. We gaan heel vroeg naar bed. Het bed zit helemaal onder het zand. Schoonmaken is geen optie. We kruipen wel in de slaapzakken. Buiten hebben we niemand gezien alleen een hele groep hertjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten