Duiken met zeeleeuwen, simons Town
Woensdag 18 oktober 2017
We zijn ruim voor zonsopkomst wakker en zien het licht worden. Geweldig bedje. En daar komt nog bij dat je vanuit bed de zon kunt zien opkomen boven falsch bay. Hoe mooi is dat. Voorlopig strak blauwe lucht en weinig wind. Koffie. Auto laden met duikspullen. Even langs de eigenaren. Erg vriendelijke mensen. Hij werkt als leraar Afrikaans op de beroemde bischop universiteit van kaapstad. Om 9u staan we bij de duikschool. Het is druk. Toch nog een bootje vol. We varen eerst 20 minuten naar partridges point omdat we daar met zeehounden zouden gaan duiken. Maar er staan enorme golven dus gaat het niet lukken. We varen een stuk terug en gaan duiken bij een rots. Zo, dat water is koud. Het zicht is bovendien heel slecht. Nog geen 2,5 meter. De gids zien we helemaal niet alleen een vage schim van zijn vinnen. De bodem ligt vol met lege schelpen, grote en kleine zeesterren. Er zit vis maar het zicht is te beperkt om een inschatting te maken hoeveel. Ik zie nog een witte kreeft maar kan door de deining geen foto maken. Ook moet je erg opletten om de andere niet kwijt te raken. Er ligt een geel bruin visje op een steen. Die is nieuw. En dan ineens schiet er een torpedo voorbij. Zeeleeuwen. Ze zijn snel. Na 5 minuten zijn ze weg en gaan wij het water uit. We gaan nieuwe flessen ophalen in de haven. Tja, we moesten 2 duiken boeken en restitutie kennen ze niet. Mop gaat de 2de duik niet meer doen. Hij doet dit voor zijn lol en met deze kou en dit slechte zicht vindt hij der geen hol aan. Er is nog een afhakers dus duiken we de 2de duik met 4. De gids heeft de hand van een Ukrainse vast. Dat zegt al genoeg over haar duikcapaciteiten. Net zo slecht als het zicht dus. Mijn buddy komt uit Haarlem en ze heeft al 16 duiken gemaakt op niet de minste plaatsen Indonesië, malediven en hawaii. Maar deze omstandigheden kent ze niet. De 2de duik is nog slechter als de eerste en we gaan nog 16,5m diep ook. Koud. Deining. Begonnen we met 2,5m na 10 minuten hebben we nog maar een halve meter zicht en het is de gids die na 15min voorstelt naar boven te gaan. Gelukkig scheen de zon de hele tijd. Ook het varen was leuk. Bij de duikschool krijgen we een toastie waar we natuurlijk dik voor betaald hebben. Voordat ik mijn ongezouten mening kan geven doen ze ons een aanbod. We mogen in februari een kantduik komen maken om de laatste duik te compenseren. Nou dat is aardig en maakt een beetje goed voor de chaos bij de 1e duik en de onzin van de 2de duik.
We rijden naar het postkantoor in simonstown en halen een duikvergunning die we later nodig zullen hebben. Dan gaan we de duikspullen naar ons kamertje brengen. Op naar de supermarkt. We worstelen de ij en met houdbare etenswaar door en slaan goed in. Daar zijn we 2 uur zoet mee. De zon gaat alweer onder. We rijden door naar dixieland restaurant en nemen een kleine pizza en een salade.
dinsdag 24 oktober 2017
Dag 2, dinsdag 17 oktober 2017
Auto halen en naar glenncairn, falsh bay, kaapstad
Dinsdag 17 oktober 2017
Heerlijk geslapen. Wat een rust hier. Buiten is het fris met af en toe zon en af en toe een spetter. Op kantoor ontmoet ik Alan, de eigenaar. Hij geeft veel tips en raadt ons af om naar west coast NP te rijden. Het park is wel aardig maar de rest van de weg is saai. Voor het wow effect kunnen we beter door de cederbergen rijden via ceres en opdieberg.
Om 9u komt jacques ons halen. Erg leuk hem weer te zien en hij vindt zijn T-shirt geweldig. De nieuwe, tijdelijke Berg4x4 lokatie is vlakbij. De Rhino staat al klaar met rooftent en een roofrack, maar er is een probleem met de tafel. Die is stuk en moet nog gerepareerd worden. Ook zijn nog niet alle bordercross documenten klaar. Voor de rest heeft hij erg zijn best gedaan om alles van mijn lijstje te halen van spanbanden tot wasknijpers, nieuwe kussens en nieuwe slaapzakken, 3 jerycans, 2x20l water containers, een multifunctionele schaar, een nieuwe bandenpomp, nieuw luchtbed, tuppeware dozen en seed net voor de radiator. Zelfs de drive moz sticker heeft hij gehaald. Plus 4 gloednieuwe heavy duty banden. De rhino staat lekker hoog op de wielen en dat is nodig ook om het zand in de cenral kalahari te trotseren. Hij heeft toevallig ook nog een paar dozen voor ons staan die we op de achterbank kunnen zetten.
Om 13u hebben we alles doorgenomen en gaan we op weg naar glenncairn, een gehucht van 3 straten naast simons Town (bekend van de pinguis). Onderweg rijden we langs muizenberg met de beroemde gekleude standhuisjes.
In glenncairn hebben we een kamertje geboekt, uitgekozen door mijn vent. Het blijkt fantastisch. Ooit de garage, nu een stijlvolle unit met balkon en een geweldig uizicht over falsh bay. Dan even langs de duikschool om het schema van morgen door te spreken. We hebben een pakket geboekt met een duik met zeeleeuwe en met seven gill sharks. Het blijkt dat de seven gill shark ofwel de cow shark al een hele tijd niet meer is gezien. Andere haaien trouwens ook niet. Om 16u is het tijd voor een late lunch of vroeg dinner. We hadden en route al een restaurant gezien met touringcarren voor de deur. Dit restaurant bleek goed te scoren op tripadvisor. Dus wij erheen. Alle toeristen, 6 bussen vol, waren inmiddels weer vertrokken. Op het menu bitterballen, rookworst en erwtensoep. Wij gaan voor de biefstuk die boterzacht is. Maar friet bakken, dat kunnen ze dan weer niet. De buurman heeft de bitterballen besteld. Ze zien er goed uit maar zijn groter dan bij ons.
Na het eten gaan we naar de supermarkt. We werken een paar gangen door tot de kar vol is. Dan met zonsondergang terug naar ons hokje. Alle koffers leegtrekken en alles opnieuw sorteren. Duikspullen bij elkaar zoeken. De auto staat naast de kamer en dat is erg prettig. De eigenaar komt nog even informeren of alles naar wens is. Hij kijkt zijn ogen uit naar alle zooi. Het is duidelijk dat hij dit nog niet eerder meegemaakt heeft.
Het lukt om alles dat op bed lag een plek te geven zodat we er zelf in kunnen.
Dinsdag 17 oktober 2017
Heerlijk geslapen. Wat een rust hier. Buiten is het fris met af en toe zon en af en toe een spetter. Op kantoor ontmoet ik Alan, de eigenaar. Hij geeft veel tips en raadt ons af om naar west coast NP te rijden. Het park is wel aardig maar de rest van de weg is saai. Voor het wow effect kunnen we beter door de cederbergen rijden via ceres en opdieberg.
Om 9u komt jacques ons halen. Erg leuk hem weer te zien en hij vindt zijn T-shirt geweldig. De nieuwe, tijdelijke Berg4x4 lokatie is vlakbij. De Rhino staat al klaar met rooftent en een roofrack, maar er is een probleem met de tafel. Die is stuk en moet nog gerepareerd worden. Ook zijn nog niet alle bordercross documenten klaar. Voor de rest heeft hij erg zijn best gedaan om alles van mijn lijstje te halen van spanbanden tot wasknijpers, nieuwe kussens en nieuwe slaapzakken, 3 jerycans, 2x20l water containers, een multifunctionele schaar, een nieuwe bandenpomp, nieuw luchtbed, tuppeware dozen en seed net voor de radiator. Zelfs de drive moz sticker heeft hij gehaald. Plus 4 gloednieuwe heavy duty banden. De rhino staat lekker hoog op de wielen en dat is nodig ook om het zand in de cenral kalahari te trotseren. Hij heeft toevallig ook nog een paar dozen voor ons staan die we op de achterbank kunnen zetten.
Om 13u hebben we alles doorgenomen en gaan we op weg naar glenncairn, een gehucht van 3 straten naast simons Town (bekend van de pinguis). Onderweg rijden we langs muizenberg met de beroemde gekleude standhuisjes.
In glenncairn hebben we een kamertje geboekt, uitgekozen door mijn vent. Het blijkt fantastisch. Ooit de garage, nu een stijlvolle unit met balkon en een geweldig uizicht over falsh bay. Dan even langs de duikschool om het schema van morgen door te spreken. We hebben een pakket geboekt met een duik met zeeleeuwe en met seven gill sharks. Het blijkt dat de seven gill shark ofwel de cow shark al een hele tijd niet meer is gezien. Andere haaien trouwens ook niet. Om 16u is het tijd voor een late lunch of vroeg dinner. We hadden en route al een restaurant gezien met touringcarren voor de deur. Dit restaurant bleek goed te scoren op tripadvisor. Dus wij erheen. Alle toeristen, 6 bussen vol, waren inmiddels weer vertrokken. Op het menu bitterballen, rookworst en erwtensoep. Wij gaan voor de biefstuk die boterzacht is. Maar friet bakken, dat kunnen ze dan weer niet. De buurman heeft de bitterballen besteld. Ze zien er goed uit maar zijn groter dan bij ons.
Na het eten gaan we naar de supermarkt. We werken een paar gangen door tot de kar vol is. Dan met zonsondergang terug naar ons hokje. Alle koffers leegtrekken en alles opnieuw sorteren. Duikspullen bij elkaar zoeken. De auto staat naast de kamer en dat is erg prettig. De eigenaar komt nog even informeren of alles naar wens is. Hij kijkt zijn ogen uit naar alle zooi. Het is duidelijk dat hij dit nog niet eerder meegemaakt heeft.
Het lukt om alles dat op bed lag een plek te geven zodat we er zelf in kunnen.
Zaterdag 21 oktober 2017
Van gecko Greek naar namaqua
Zaterdag 21 oktober 2017
Vorig jaar hebben wij ook gekampeerd bij Gecko Greek. Het was toen ook onze 1e nacht in het tentje. Het waaide die nacht heel erg en was verschrikkelijk koud. We hebben toen bijna niet geslapen. Nu beviel onze eerste nacht veel beter. Het waaide niet en het was ook niet heel koud. Vanuit ons daktentje zien we de zon opkomen. De rotstberg voor ons wordt prachtig verlicht. We drinken op ons gemak koffie en genieten van alle luxe. Drinkwater, waterkoker, schommelbank, geen baboons. Ik ga een half uurtje trainen naast het zwembadje en spring er vervolgens in. Het water is heel koud. We reorganiseren weer spullen in de auto en gaan pas laat rijden in de veronderstelling dat namaqua national park niet zo heel ver weg is. Eerst moeten we weer boodschappen doen in Clanwilliam. We halen weer de nodige waterflessen van 5 liter. Als we doorrijden zien we het meer waar vorig jaar iemand aan het wakeboarden was. De boot ligt nu aan de oever.
Bij de voorbereiding vond ik namaqua heel onduidelijk. Ik dacht dat ik bij de hoofdingang wel een campingplek kon huren. Maar we vinden de hoofdingang niet en volgens tracks for Africa moeten we van de snelweg af. Je kunt het hier ook niet even vragen want er is in geen velde of wegen iemand te zien. We rijden kilometers over gravel in de richting van hondeklipbaai. Ik denk dat de campings daar zijn. Maar dan komen we bij een ingang van namaqua. Moeten zelf het hek open doen. Er is niemand. Wij het park in en zien meteen hertjes. We rijden weer een uur en komen ineens in heel diep zand. De banden moeten leeg anders komen we vast te zitten. Het stormt hier. We gaan wel richting kust maar nu richting spoegrivier mouth. Er blijkt daar geen camping maar een archeologische site. Prachtige rotsen met holen waar je niet mag kamperen. Maar het is 18.30u. De zon gaat zo onder en we hebben niet echt veel keus. Dus gaan we zo veel mogelijk uit de wind staan en bouwen ons tentje op. We maken maar geen vuurtje om geen schade aan de plek aan te richten. De mieren en wespen zijn heel opdringerig dus zitten en eten we in de auto. De macaronie warmen we op met de gasfles. We gaan heel vroeg naar bed. Het bed zit helemaal onder het zand. Schoonmaken is geen optie. We kruipen wel in de slaapzakken. Buiten hebben we niemand gezien alleen een hele groep hertjes.
Zaterdag 21 oktober 2017
Vorig jaar hebben wij ook gekampeerd bij Gecko Greek. Het was toen ook onze 1e nacht in het tentje. Het waaide die nacht heel erg en was verschrikkelijk koud. We hebben toen bijna niet geslapen. Nu beviel onze eerste nacht veel beter. Het waaide niet en het was ook niet heel koud. Vanuit ons daktentje zien we de zon opkomen. De rotstberg voor ons wordt prachtig verlicht. We drinken op ons gemak koffie en genieten van alle luxe. Drinkwater, waterkoker, schommelbank, geen baboons. Ik ga een half uurtje trainen naast het zwembadje en spring er vervolgens in. Het water is heel koud. We reorganiseren weer spullen in de auto en gaan pas laat rijden in de veronderstelling dat namaqua national park niet zo heel ver weg is. Eerst moeten we weer boodschappen doen in Clanwilliam. We halen weer de nodige waterflessen van 5 liter. Als we doorrijden zien we het meer waar vorig jaar iemand aan het wakeboarden was. De boot ligt nu aan de oever.
Bij de voorbereiding vond ik namaqua heel onduidelijk. Ik dacht dat ik bij de hoofdingang wel een campingplek kon huren. Maar we vinden de hoofdingang niet en volgens tracks for Africa moeten we van de snelweg af. Je kunt het hier ook niet even vragen want er is in geen velde of wegen iemand te zien. We rijden kilometers over gravel in de richting van hondeklipbaai. Ik denk dat de campings daar zijn. Maar dan komen we bij een ingang van namaqua. Moeten zelf het hek open doen. Er is niemand. Wij het park in en zien meteen hertjes. We rijden weer een uur en komen ineens in heel diep zand. De banden moeten leeg anders komen we vast te zitten. Het stormt hier. We gaan wel richting kust maar nu richting spoegrivier mouth. Er blijkt daar geen camping maar een archeologische site. Prachtige rotsen met holen waar je niet mag kamperen. Maar het is 18.30u. De zon gaat zo onder en we hebben niet echt veel keus. Dus gaan we zo veel mogelijk uit de wind staan en bouwen ons tentje op. We maken maar geen vuurtje om geen schade aan de plek aan te richten. De mieren en wespen zijn heel opdringerig dus zitten en eten we in de auto. De macaronie warmen we op met de gasfles. We gaan heel vroeg naar bed. Het bed zit helemaal onder het zand. Schoonmaken is geen optie. We kruipen wel in de slaapzakken. Buiten hebben we niemand gezien alleen een hele groep hertjes.
Zondag 22 oktober 2017
NAMAQUA national park, spoeg river caves
Verdwaalt dus. Hebben een nachtje wild gekampeerd bij een archeologische site. Een rots met holen waar vroeger de koihsan woonden, vlakbij de monding van de spoegrivier in zee.
Zondag 22 oktober 2017
S nachts draait de wind en de tent gaat flink tekeer. Het boven zijl flappert aan alle kanten en door het lawaai kunnen we niet echt lekker slapen. Als het licht wordt staan we meteen op. Koffie en dan een gat graven. De zon komt op en verlicht de rotsen en de grotten. Het is werkelijk een fantastische plek. De bijen komen ook weer in zwermen tevoorschijn. Op de auto zit condens en de bijen zuigen dit op. Voor we gaan rijden pakken we de auto weer anders in. De tas met apparatuur moet op de achterbank. Geintje, die hebben we niet meer. Ook de camera’s en verrekijkers kunnen nu in de cabine. Ik laai 1 zwarte krat weer vol met eten zodat in de boos weer 5liter flessen water kunnen. Verder hoeven we niet veel boodschappen meer te doen en 1 kan altijd bij de auto blijven. En we slapen vanaf nu ook op de auto.
We rijden hetzelfde diepe zandpad terug. Als we naar boven rijden zien we de oceaan en de inham van de spoeg rivier. Over het spoor dat we gisteren getrokken hebben lopen nu allemaal pootjes. Maar op een paar (roof)vogels na zien we geen beesten, ook niet bij het water whole. We rijden het park weer uit door zelf het hek open te doen en weer te sluiten. We rijden nog en stuk over de zelfde gravel weg maar slaan dan af. We komen over een paar enorme passen (3x raden wie er dan achter het stuur zit) en je kunt 3 dagen ver kijken. Als we stoppen om een stukje met de drone te vliegen zie ik hele kleine paarse bloemetjes. In augustus en september moet het hier 1 grote bloemen zee zijn. Nu zie je alleen vetplanten, struiken en verschillende kleuren steen en rode aarde. Geen beesten op af en toe wat witte schapen met zwarte koppen na dan.
Bij de n7 moeten we eerst weer meer lucht in de bandjes pompen. Er stopt een 4x4 naast ons die vraagt of alles ok is. Zij komen van hondeklipbaai, waar ze gekampeerd hebben aan de oceaan. En er waren nog meer mensen, dus misschien waren daar de campingplekken wel. Ik weet het nog steeds niet. We rijden wel langs het officiële bord namaqua park. Waarschijnlijk dat hier wel een bemensde ingang is.
Op naar springbok, de lokale hoofdstad. Het is een druk stadje en alle 3 de grote supermarkten zijn open. Lunch is een verse spinazie feta pie. We tanken 118 liter. De eerste 1000km zit er al op. En door. Het is nog wel 350km door een gor droog landschap. Het park augrabies falls ligt 30km van de snelweg. We moeten ons eerst melden bij het hek, papier invullen en dan doorrijden naar de receptie. Ik heb een reservering en omdat ik ook een wildcard heb hoeven we niet meer te betalen. We gaan de camping verkennen en lopen weer lekker te hannisssen met een plek. Dat wil zeggen we pakken de eerste de beste plek die ons wat lijkt, komen er binnen 2 minuten 2 Nederlanders pal naast ons staan, op nog geen 2meter. En de hele camping is bijna leeg. Dus wij weg. Ander plekje zoeken dan maar. Op het gras lopen een paar enorme baboons maar ze zijn vrij relext en erg bang voor de parkwacht.
Wij claimen een nieuwe plek met een tafel en 2 stoelen en gaan dan naar de waterval kijken. 16.30u volle zon en snoei heet. Belaagd door irritante vliegen die in je neus en je oor kruipen. Maar we hobbelen toch alle verschillende uitkijkpunten platformen af. Zo, training weer gehad. Dan terug naar de camping. Tent opzetten en schoon bezemen met een mini stoffer en blik. Het beddenspul Uitkloppen en hopen dat dan nu al het zand weg is. Daarna ga ik de kleren uit de vuilniszakken overpakken in de grote tassen die ik meegenomen heb uit Nederland. De tassen hebben we nu namelijk niet meer nodig voor boodschappen. Alles begint zo langzamerhand een plek te krijgen in de auto. En dan gaat het om een plek waar het ook tijdens extreem schudden blijft liggen. Ik ben net op tijd klaar om naar de zonsondergang bij de watervallen te gaan kijken. De kleuren zijn prachtig en er zijn hele groepen kleine marmotten. Vanavond gaan we braaien op de braai bij onze campingplek. 2 prachtige sirloin steaks met daarbij een enorme bak rauwkost. We hebben ook water, een stroompunt en een lamp. Wat een luxe. Het is windstil en warm. De sterrenhemel hemel is prachtig.
Verdwaalt dus. Hebben een nachtje wild gekampeerd bij een archeologische site. Een rots met holen waar vroeger de koihsan woonden, vlakbij de monding van de spoegrivier in zee.
Zondag 22 oktober 2017
S nachts draait de wind en de tent gaat flink tekeer. Het boven zijl flappert aan alle kanten en door het lawaai kunnen we niet echt lekker slapen. Als het licht wordt staan we meteen op. Koffie en dan een gat graven. De zon komt op en verlicht de rotsen en de grotten. Het is werkelijk een fantastische plek. De bijen komen ook weer in zwermen tevoorschijn. Op de auto zit condens en de bijen zuigen dit op. Voor we gaan rijden pakken we de auto weer anders in. De tas met apparatuur moet op de achterbank. Geintje, die hebben we niet meer. Ook de camera’s en verrekijkers kunnen nu in de cabine. Ik laai 1 zwarte krat weer vol met eten zodat in de boos weer 5liter flessen water kunnen. Verder hoeven we niet veel boodschappen meer te doen en 1 kan altijd bij de auto blijven. En we slapen vanaf nu ook op de auto.
We rijden hetzelfde diepe zandpad terug. Als we naar boven rijden zien we de oceaan en de inham van de spoeg rivier. Over het spoor dat we gisteren getrokken hebben lopen nu allemaal pootjes. Maar op een paar (roof)vogels na zien we geen beesten, ook niet bij het water whole. We rijden het park weer uit door zelf het hek open te doen en weer te sluiten. We rijden nog en stuk over de zelfde gravel weg maar slaan dan af. We komen over een paar enorme passen (3x raden wie er dan achter het stuur zit) en je kunt 3 dagen ver kijken. Als we stoppen om een stukje met de drone te vliegen zie ik hele kleine paarse bloemetjes. In augustus en september moet het hier 1 grote bloemen zee zijn. Nu zie je alleen vetplanten, struiken en verschillende kleuren steen en rode aarde. Geen beesten op af en toe wat witte schapen met zwarte koppen na dan.
Bij de n7 moeten we eerst weer meer lucht in de bandjes pompen. Er stopt een 4x4 naast ons die vraagt of alles ok is. Zij komen van hondeklipbaai, waar ze gekampeerd hebben aan de oceaan. En er waren nog meer mensen, dus misschien waren daar de campingplekken wel. Ik weet het nog steeds niet. We rijden wel langs het officiële bord namaqua park. Waarschijnlijk dat hier wel een bemensde ingang is.
Op naar springbok, de lokale hoofdstad. Het is een druk stadje en alle 3 de grote supermarkten zijn open. Lunch is een verse spinazie feta pie. We tanken 118 liter. De eerste 1000km zit er al op. En door. Het is nog wel 350km door een gor droog landschap. Het park augrabies falls ligt 30km van de snelweg. We moeten ons eerst melden bij het hek, papier invullen en dan doorrijden naar de receptie. Ik heb een reservering en omdat ik ook een wildcard heb hoeven we niet meer te betalen. We gaan de camping verkennen en lopen weer lekker te hannisssen met een plek. Dat wil zeggen we pakken de eerste de beste plek die ons wat lijkt, komen er binnen 2 minuten 2 Nederlanders pal naast ons staan, op nog geen 2meter. En de hele camping is bijna leeg. Dus wij weg. Ander plekje zoeken dan maar. Op het gras lopen een paar enorme baboons maar ze zijn vrij relext en erg bang voor de parkwacht.
Wij claimen een nieuwe plek met een tafel en 2 stoelen en gaan dan naar de waterval kijken. 16.30u volle zon en snoei heet. Belaagd door irritante vliegen die in je neus en je oor kruipen. Maar we hobbelen toch alle verschillende uitkijkpunten platformen af. Zo, training weer gehad. Dan terug naar de camping. Tent opzetten en schoon bezemen met een mini stoffer en blik. Het beddenspul Uitkloppen en hopen dat dan nu al het zand weg is. Daarna ga ik de kleren uit de vuilniszakken overpakken in de grote tassen die ik meegenomen heb uit Nederland. De tassen hebben we nu namelijk niet meer nodig voor boodschappen. Alles begint zo langzamerhand een plek te krijgen in de auto. En dan gaat het om een plek waar het ook tijdens extreem schudden blijft liggen. Ik ben net op tijd klaar om naar de zonsondergang bij de watervallen te gaan kijken. De kleuren zijn prachtig en er zijn hele groepen kleine marmotten. Vanavond gaan we braaien op de braai bij onze campingplek. 2 prachtige sirloin steaks met daarbij een enorme bak rauwkost. We hebben ook water, een stroompunt en een lamp. Wat een luxe. Het is windstil en warm. De sterrenhemel hemel is prachtig.
Maandag 23 oktober 2017
Twee rivieren - kgalagadi transfrontier park, Zuid-Afrika
Maandag 23 oktober 2017
Heerlijk rustige nacht. Op om 6.10u het is licht maar de zon is nog niet op. Nog geen baboons. Of toch, eerst bij de vuilnisbak, dan duiken ze de caravan in van een paar Zuid Afrikanen en stelen iets. Als ze vervolgens 4 man achter zich aan krijgen vinden ze een nieuwe prooi. Een ombemenst koepeltentje. Hier springen ze met 2 tegelijk bovenop. Van de tent blijft niet veel over. Wij gaan om de beurt douchen want 1 moet de wacht houden. Heerlijk warm water. Top. Straks hebben we 14 dagen geen water meer. De vliegen hier zijn wel mega irritant. Daarom was ff trainen bij nader inzicht ook geen optie. De baboons laten ons met rust. Enerzijds is de koepeltent of wat er van over is interessanter. Anderzijds schrikken ze van ons geheime wapen. De hele meute gaat ervoor op de loop. Daarom kan ik nog wat spullen in de auto reorganiseren. Alles begint nu langzamerhand een vaste plek te krijen. Er zitten hier ook schattige vogeltjes en we zien een wezeltje.
Om 8u gaan we rijden. In uppington gaan we naar de kalahari mall voor de allerlaatste boodschappen. We scoren ook gordijnen voor de ramen achter en een kussentje voor de chauffeurs stoel. Zit je net wat hoger. We rijden de rode duinen route. Rode zandduinen met af en toe velden van dor geel gras afgewisseld met zoutpannen. Het landschap is prachtig. Je kijkt hier drie dagen ver.
In Askham tanken we 75 liter diesel voor 1000 ZAR ongeveer 60 euro. We hebben maar 500km gereden maar de drie jerrycans bovenop en de airco zorgen ervoor dat het gebruik goed hoog is. De lucht is strak blauwe met 1 wit wolkje.
Om half 3 komen we aan bij het kgalagadi transfontier park. Het begint te regenen. Grote dikke druppels en iedereen is vrolijk. De eerste regen. Inchecken bij san park. Stempeltje zuid Afrika uit. Oeps probleem. Ik blijk nooit in gestempeld te zijn in kaapstad. Maar mijn paspoort is wel gescand. Dus regelt de aardige douanier een in en uit stempel. Dan naar de douane van botswana. We krijgen een 60 dagen visum en hoeven niets te betalen. Vervolgens melden bij de dame van de accommodaties in botswana. Om 4u staan we buiten. Eerst maar eens naar de camping een plek confisceren.
Het is een stuk minder druk dan ik verwacht had. We hebben een plek met stroompunt, licht, water en tafel. Wat een luxe. We zetten de tafel neer. Niet de stoelen want het kan nogmaals gaan regenen.
Daarna gaan we onze eerste game drive doen. We zien prachtige roofvogels. Er stop een auto om te zeggen dat er een leeuwin gezien is. Binnen 30 minuten na begin van onze game drive zien we de leeuwin al. Ze loopt de heuvels in en verdwijnt. Wij rijden door en zien springbok, oryx, struisvogels, jakhalzen en nog meer roofvogels. Het park is heel mooi, open, glooiende heuvels. De weg is gravel maar in perfecte staat. Ze trekken deze glad met een tractor met autobanden.
Als de zon bijna onder is komen we weer terug op de camping. De braai moet snel aan en de tent op. We eten een fitness salade met gegrilde kip.
Maandag 23 oktober 2017
Heerlijk rustige nacht. Op om 6.10u het is licht maar de zon is nog niet op. Nog geen baboons. Of toch, eerst bij de vuilnisbak, dan duiken ze de caravan in van een paar Zuid Afrikanen en stelen iets. Als ze vervolgens 4 man achter zich aan krijgen vinden ze een nieuwe prooi. Een ombemenst koepeltentje. Hier springen ze met 2 tegelijk bovenop. Van de tent blijft niet veel over. Wij gaan om de beurt douchen want 1 moet de wacht houden. Heerlijk warm water. Top. Straks hebben we 14 dagen geen water meer. De vliegen hier zijn wel mega irritant. Daarom was ff trainen bij nader inzicht ook geen optie. De baboons laten ons met rust. Enerzijds is de koepeltent of wat er van over is interessanter. Anderzijds schrikken ze van ons geheime wapen. De hele meute gaat ervoor op de loop. Daarom kan ik nog wat spullen in de auto reorganiseren. Alles begint nu langzamerhand een vaste plek te krijen. Er zitten hier ook schattige vogeltjes en we zien een wezeltje.
Om 8u gaan we rijden. In uppington gaan we naar de kalahari mall voor de allerlaatste boodschappen. We scoren ook gordijnen voor de ramen achter en een kussentje voor de chauffeurs stoel. Zit je net wat hoger. We rijden de rode duinen route. Rode zandduinen met af en toe velden van dor geel gras afgewisseld met zoutpannen. Het landschap is prachtig. Je kijkt hier drie dagen ver.
In Askham tanken we 75 liter diesel voor 1000 ZAR ongeveer 60 euro. We hebben maar 500km gereden maar de drie jerrycans bovenop en de airco zorgen ervoor dat het gebruik goed hoog is. De lucht is strak blauwe met 1 wit wolkje.
Om half 3 komen we aan bij het kgalagadi transfontier park. Het begint te regenen. Grote dikke druppels en iedereen is vrolijk. De eerste regen. Inchecken bij san park. Stempeltje zuid Afrika uit. Oeps probleem. Ik blijk nooit in gestempeld te zijn in kaapstad. Maar mijn paspoort is wel gescand. Dus regelt de aardige douanier een in en uit stempel. Dan naar de douane van botswana. We krijgen een 60 dagen visum en hoeven niets te betalen. Vervolgens melden bij de dame van de accommodaties in botswana. Om 4u staan we buiten. Eerst maar eens naar de camping een plek confisceren.
Het is een stuk minder druk dan ik verwacht had. We hebben een plek met stroompunt, licht, water en tafel. Wat een luxe. We zetten de tafel neer. Niet de stoelen want het kan nogmaals gaan regenen.
Daarna gaan we onze eerste game drive doen. We zien prachtige roofvogels. Er stop een auto om te zeggen dat er een leeuwin gezien is. Binnen 30 minuten na begin van onze game drive zien we de leeuwin al. Ze loopt de heuvels in en verdwijnt. Wij rijden door en zien springbok, oryx, struisvogels, jakhalzen en nog meer roofvogels. Het park is heel mooi, open, glooiende heuvels. De weg is gravel maar in perfecte staat. Ze trekken deze glad met een tractor met autobanden.
Als de zon bijna onder is komen we weer terug op de camping. De braai moet snel aan en de tent op. We eten een fitness salade met gegrilde kip.
Dinsdag 24 oktober 2017 TOPPER
Twee rivieren - kgalagadi transfrontier park, Zuid-Afrika
Dinsdag 24 oktober 2017
WAT EEN TOP DAG.
7 leeuwen (4 met kill)
1 bruine hyena
1 cheeta met kill
3 spotted hyena’s
Jakhals puppies
Om 5.15u ging de wekker en om 6u zaten we in de auto. Binnen een half uur zagen we de leeuwin weer. Helaas stonden er nog 10 auto’s en werd ze gewoon bang. Ze liep mooi weg de heuvels in. Dus wij ook door, weg bij de menigte. Bij de volgende waterpoel zien we jonge jakhalzen en een bruine hyena. De hyena is aan de wandel over de weg. Omdat we nog nooit een bruine hyena gezien hebben gaan we erachter aan. Ook hij neemt de benen maar dat kan ook komen omdat er een leeuw en een leeuwin in de bosjes liggen. Ze liggen zo verscholen dat we geen foto’s kunnen maken. Dus door. We gaan voor de grote ronde. We rijden door prachtig landschap maar zien zeer weinig dieren. Bij de picknickplaats stoppen we voor koffie en thee. Er zitten heel veel vogeltjes. Ze duiken bovenop de koekkruimels en het schaaltje water. De volgende 50 km rij ik. En natuurlijk een en al onoverzichtelijke heuvels en bochten. Het zal niet. Ondanks dat er veel gevulde waterpoelen zijn zijn er niet veel dieren. Dat verandert als we weer naar twee rivier rijden. Eerst komen we cheeta tegen met een dode springbok. Het sleepspoor is duidelijk te zien. De prooi ligt nog in de zon en de cheetah ligt in de schaduw bij te komen van de jacht waarschijnlijk. Na 20 minuten sleept deel cheetah het dode hert de schaduw in en begint te eten. Na een tijdje en heel veel foto’s rijden we door. Nog geen 2 kilometer verderop liggen 2 leeuwinnen. De leeuw ligt onder een andere boom in de schaduw bij een prooi. Een oryx. Als hij uitgegeten is mogen de dames. Totdat het mannetje zich bedenkt. Hij loopt terug en ruzie. 1 vrouwtje geeft op, de andere niet. Maar dan omtrent er nog een mannetje. Nog meer gebrul. Uiteindelijk blijven de mannetjes bij de prooi vreten. We staan zeker een uur en de temperatuur in de auto loopt op tot 37 graden. We rijden weer verder. Denken dat we alles nu wel gezien hebben. Maar bij een poeltje liggen nog 3 spotted hyena’s. Oh wat een geweldige eerste dag. We zijn om 16u terug in het kamp en springen het zwembad in. Dan douchen, ik de was doen en de baas de zooi op het roofrack reorganiseren. De band naar voren, jerycans naar achter en het brandhout erbij. Dan hebben we weer meer ruimte in de bak.
Dinsdag 24 oktober 2017
WAT EEN TOP DAG.
7 leeuwen (4 met kill)
1 bruine hyena
1 cheeta met kill
3 spotted hyena’s
Jakhals puppies
Om 5.15u ging de wekker en om 6u zaten we in de auto. Binnen een half uur zagen we de leeuwin weer. Helaas stonden er nog 10 auto’s en werd ze gewoon bang. Ze liep mooi weg de heuvels in. Dus wij ook door, weg bij de menigte. Bij de volgende waterpoel zien we jonge jakhalzen en een bruine hyena. De hyena is aan de wandel over de weg. Omdat we nog nooit een bruine hyena gezien hebben gaan we erachter aan. Ook hij neemt de benen maar dat kan ook komen omdat er een leeuw en een leeuwin in de bosjes liggen. Ze liggen zo verscholen dat we geen foto’s kunnen maken. Dus door. We gaan voor de grote ronde. We rijden door prachtig landschap maar zien zeer weinig dieren. Bij de picknickplaats stoppen we voor koffie en thee. Er zitten heel veel vogeltjes. Ze duiken bovenop de koekkruimels en het schaaltje water. De volgende 50 km rij ik. En natuurlijk een en al onoverzichtelijke heuvels en bochten. Het zal niet. Ondanks dat er veel gevulde waterpoelen zijn zijn er niet veel dieren. Dat verandert als we weer naar twee rivier rijden. Eerst komen we cheeta tegen met een dode springbok. Het sleepspoor is duidelijk te zien. De prooi ligt nog in de zon en de cheetah ligt in de schaduw bij te komen van de jacht waarschijnlijk. Na 20 minuten sleept deel cheetah het dode hert de schaduw in en begint te eten. Na een tijdje en heel veel foto’s rijden we door. Nog geen 2 kilometer verderop liggen 2 leeuwinnen. De leeuw ligt onder een andere boom in de schaduw bij een prooi. Een oryx. Als hij uitgegeten is mogen de dames. Totdat het mannetje zich bedenkt. Hij loopt terug en ruzie. 1 vrouwtje geeft op, de andere niet. Maar dan omtrent er nog een mannetje. Nog meer gebrul. Uiteindelijk blijven de mannetjes bij de prooi vreten. We staan zeker een uur en de temperatuur in de auto loopt op tot 37 graden. We rijden weer verder. Denken dat we alles nu wel gezien hebben. Maar bij een poeltje liggen nog 3 spotted hyena’s. Oh wat een geweldige eerste dag. We zijn om 16u terug in het kamp en springen het zwembad in. Dan douchen, ik de was doen en de baas de zooi op het roofrack reorganiseren. De band naar voren, jerycans naar achter en het brandhout erbij. Dan hebben we weer meer ruimte in de bak.
donderdag 19 oktober 2017
Dag 1
Maandag 16 oktober 2017
4.00 u gaat de wekker. Het feest kan beginnen. 4 koffers en 2 stuks handbagage. Keurig afgewogen. 2 dagen bezig geweest met inpakken van 2 duikuitrustingen, allerlei hele handige artikelen van Ali, kleding voor warm en koud, 15 zakken adventure food, wat toillet artikelen en heel veel camera’s, electronica en bijbehorende opladers en accu’s . 2x 23kg pp + 12kg handbagage lijkt veel maar het lukt uiteindelijk maar weer net aan. De kinderkleding past ook nog.
Op naar de haven. Hier ligt het laatste ali artikel, op de valreep bezorgd. De beanbag voor de spiegelreflex. Bas brengt ons naar schiphol en Junior komt gezellig langs om ons uit te zwaaien.
We moeten zelf onze koffers inchecken in de machine. Staan we eerst nog naar 2 oudjes te kijken die lopen te hannisen, bij ons duurt het helemaal lang. Apparaat is nog eigenwijzer dan ik ben. Blijft koffer uitspugen totdat een grondstewardess (ja ze zijn er dus nog wel) het label van het ene naar het andere handvat verplaatst. Dan de security check. Ook hier zorgen we voor stagnatie. De handbagage moet open. 12+ kg aan draadjes, opladers, batterij en accu’s. En alles moet dubbel gescand. 30 minuten later mogen we doorlopen om net voor de douane teruggeroepen te worden. Ze hadden ons niet alle opladers terug gegeven!!! Hadden we bijna de onderwatercamera’s niet kunnen gebruiken.
De verbouwing achter de douane is eindelijk af. Wat is het een enorm shopping walhalla geworden! En wat een mensen menigte. Het lijkt de kalverstraat wel op een zaterdagmiddag. Op zoek naar een t-shirt voor onze favoriete auto verhuurder komen we langs een wand vol mondriaan spullen. Hoe mooi kan je vakantie beginnen. Inlaaien. Nu gaan ze de handbagage toch niet meer wegen. We vliegen met KLM. Rechtstreeks. En dat is maar goed ook want het lijkt wel een ballenbak. Tel zo 17 kids onder de 4jr. Daar heb je per definitie niets aan want die kunnen nog niet wakeboarden. Gelukkig is het entertainment systeem top en 5 films later landen we keurig op tijd in kaapstad. 10u vertrokken, 21.30 aan en geen tijdverschil. De douaniers hebben weinig zin onze bagage te inspecteren. 1 doet nog een halfzachte poging en wil weten wat ik in mijn taxfree tasje heb. Als ik vol trots mij mondriaan theedoek laat zien mag ik al doorlopen. Heeft geen interesse meer in mijn mondriaan beker en pepermunt doosje. Kultuubarbaar.
Onze chauffer staat klaar met een bordje ‘gerard & petra‘. Daar hou ik van. Hele vriendelijke vent. Komt uit zimbabwe. Taxi service had ik gevonden op tripadvisor. We worden afgezet bij de bookstone cottage. Hier kunnen we zo ons bed in rollen.
4.00 u gaat de wekker. Het feest kan beginnen. 4 koffers en 2 stuks handbagage. Keurig afgewogen. 2 dagen bezig geweest met inpakken van 2 duikuitrustingen, allerlei hele handige artikelen van Ali, kleding voor warm en koud, 15 zakken adventure food, wat toillet artikelen en heel veel camera’s, electronica en bijbehorende opladers en accu’s . 2x 23kg pp + 12kg handbagage lijkt veel maar het lukt uiteindelijk maar weer net aan. De kinderkleding past ook nog.
Op naar de haven. Hier ligt het laatste ali artikel, op de valreep bezorgd. De beanbag voor de spiegelreflex. Bas brengt ons naar schiphol en Junior komt gezellig langs om ons uit te zwaaien.
We moeten zelf onze koffers inchecken in de machine. Staan we eerst nog naar 2 oudjes te kijken die lopen te hannisen, bij ons duurt het helemaal lang. Apparaat is nog eigenwijzer dan ik ben. Blijft koffer uitspugen totdat een grondstewardess (ja ze zijn er dus nog wel) het label van het ene naar het andere handvat verplaatst. Dan de security check. Ook hier zorgen we voor stagnatie. De handbagage moet open. 12+ kg aan draadjes, opladers, batterij en accu’s. En alles moet dubbel gescand. 30 minuten later mogen we doorlopen om net voor de douane teruggeroepen te worden. Ze hadden ons niet alle opladers terug gegeven!!! Hadden we bijna de onderwatercamera’s niet kunnen gebruiken.
De verbouwing achter de douane is eindelijk af. Wat is het een enorm shopping walhalla geworden! En wat een mensen menigte. Het lijkt de kalverstraat wel op een zaterdagmiddag. Op zoek naar een t-shirt voor onze favoriete auto verhuurder komen we langs een wand vol mondriaan spullen. Hoe mooi kan je vakantie beginnen. Inlaaien. Nu gaan ze de handbagage toch niet meer wegen. We vliegen met KLM. Rechtstreeks. En dat is maar goed ook want het lijkt wel een ballenbak. Tel zo 17 kids onder de 4jr. Daar heb je per definitie niets aan want die kunnen nog niet wakeboarden. Gelukkig is het entertainment systeem top en 5 films later landen we keurig op tijd in kaapstad. 10u vertrokken, 21.30 aan en geen tijdverschil. De douaniers hebben weinig zin onze bagage te inspecteren. 1 doet nog een halfzachte poging en wil weten wat ik in mijn taxfree tasje heb. Als ik vol trots mij mondriaan theedoek laat zien mag ik al doorlopen. Heeft geen interesse meer in mijn mondriaan beker en pepermunt doosje. Kultuubarbaar.
Onze chauffer staat klaar met een bordje ‘gerard & petra‘. Daar hou ik van. Hele vriendelijke vent. Komt uit zimbabwe. Taxi service had ik gevonden op tripadvisor. We worden afgezet bij de bookstone cottage. Hier kunnen we zo ons bed in rollen.
vrijdag 13 oktober 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)